რუსეთის ტერორისტული დიქტატურა სრულდება

როდესაც ვ. პუტინის ავტორიტარულმა რეჟიმმა ქვეყნის შიგნით „მოაგვარა“ ყველა პრობლემა, კრიმინალურ-მაფიოზურმაა ხელისუფლებამ ფარატინა ქაღალდად აქცია კონსტიტუცია და საზოგადოება აბსოლუტურუდა დაიმორჩილა, მან პერმანემტული გარე აგრესიები დაიწყო (თუმცა, რუსეთის ბუნებიდან გამომდინარე, სხვა ქვეყნებზე თავდასხმები ამ ქვეყნის მულმივი თანამდევია). მაგრამ სწორედ გარე აგრესია აღმოჩნდა ის, რასაც რუსეთის ავტორიტარული რეჟიმი ცუდად ახორციელებს. ტექნიკურად მას შეუძლია ძალის პროექცია სუსტებზე, მსხვერპლზე, მაგრამ საბოლოოდ ფიასკოს განიცდის. ამის მაგალითია რეჟიმის თავდასხმა საქართველოზე. მან ომი სამხედრო თვალსაზრისით მოიგო, მაგრამ პოლიტიკური შედეგი უკიდურესად არაადეკვატური აღმოჩნდა. აი, სირიაში რეჟიმმა ომი წააგო ინტერვენციის დაწყებიდან, ფაქტიურად, თვენახევრში, რადგან ჯარების შეყვანის მთავარი ამოცანა - თურქეთის იძულება მშვიდობისკენ რუსეთის პირობებით, ვერ განახორციელა. დღეს სიტუაცია განიხილება ექსკლუზიურად თურქეთის პირობებით: ოთხი მილი (რომელთაგან ორი ჯერ კიდევ უნდა აშენდეს რუსეთის ხარჯზე); თურქეთი, როგორც გაზის ჰაბი და ფანტასტიკური ფასდაკლებები, მათ შორის, მიწოდებული გაზის გადასახადის გადადება სულ მცირე ერთი წლის ვადით.  ასე რომ, სირიაში არც სამხედრო და არც პოლიტიკური გამარჯვებისთვის პუტინის რეჟიმს არ მიღწეულია.

დღეს, როგორც ვხედავთ, გაცილებით სუსტ უკრაინასთან სამხედრო შეტაკება ერთი, რეჟიმისთვის ძალიან უსიამოვნო მიმართულებით მიდის. ცხადია, უკრაინა მოქმედებს არა მხოლოდ საკუთარი შესაძლებლობებით, არამედ "უკრაინა პლუს რამშტეინის კოალიციის" სახით, მაგრამ პუტინს რომ გადაეჭრა ამოცანა - "კიევი სამ დღეში", ამ კოალიციის შექმნას უბრალოდ ვერც მოასწრებდნენ. ერთის მხრივ სახეზეა უკრაინელთა გმირობა და პუტინის რეჟიმის მიერ საკუთარი შესაძლებლობების აშკარად გადააჭარბა. მეორეს მხრივ, უკრაინა არ არის საქართველო და არც სირია, სადაც სამოქალაქო ომით მძვინვარებდა.

როგორც ჩანს, რუსულმა ავტორიტარიზმმა ამოწურა თავისი თავი, მაგრამ ტოტალიტარული ხელისუფლებისა და კონტროლის რეჟიმზე გადასვლა უკიდურესად უტოპიურად გამოიყურება. რაც ახლა რუსეთის შიგნით ხდება, არ არის ტოტალიტარული მმართველობის სისტემაზე გადასვლა და არც ავტორიტარიზმის გაძლიერება (ის აპრიორი ვერ გაძლიერდება). რუსული სინამდვილე დღეს სოციალ-პოლიტიკური, კულტურული და გნებავთ ცივილიზაციური კრუნჩხვები და სპაზმებია. ამასთან, მომაკვდავი გვამის კრუნჩხავები, ​​რა თქმა უნდა, სერიოზულად აზიანებს ყველაფერს, რაც მის გარშემოა.

გამომდინარე ნათქვამიდან, რუსეთში პირდაპირ ტერორისტული დიქტატურა ჩამოყალიბდა, რომელმაც თავისი განვითარების ყველა ეტაპი ძალიან სწრაფად გაიარა და დღეს უკრაინაზე თავდასხმის შემდეგ, პოლიტიკური სიკვდილის პირასაა.

ამგვარად, რუსულმა ავტორიტარულმა მოდელმა შეწყვიტა მუშაობა რესურსების ნაკლებობის გამო, ტოტალიტარულ მოდელზე გადასვლა შეუძლებელია იმ იდეის არარსებობის გამო, რომელსაც შეუძლია ამ მოდელის სტაბილურ მდგომარეობამდე მიყვანა. რუსეთი სწრაფად მიდის ქაოსისკენ, რომელიც ასევე გაივლის გარკვეულ ფაზებსა და ეტაპებს, მაგრამ ეს არის ცალმხრივი გზა.

ერთადერთი, რაც ჯერ კიდევ ბოლომდე არ არის გასაგები, არის ის, თუ რამდენ ადამიანს მოკლავს ის ამ აგონიის დროს; რამდენად უნდა გაანადგუროს რუსეთის ეკონომიკის, სოციალური, კულტურული სფეროს ნარჩენები; რამდენად გაიძარცვება და განადგურდება ქვეყნის ეროვნული სიმდიდრე ამ რეჟიმის სასიკვდილო კრუნჩხვების დროს.

დღეს ვერავინ იტყვის და ვერც ივარაუდებს, რამდენი დრო დასჭირდება ამ ქვეყნისა და ხალხის გამოჯანმრთელებას ქურდულ-მაფიოზური კასტის მმართველობის შემდეგ.

ერთი რამ ცხადია - ეს რეჟიმი სრულდება. ის საკუთარ თავს შთანთქავს და აქ არჩევანი არა აქვს. პუტინის რეჟიმი არსებითად სუიციდურია, რადგან მას არ შეუძლია განვითარება და მხოლოდ რაც მანამდე და არა მის მიერ შექმნილა, იმას ხრავს, სანსლავს და ეს, ფაქტობრივად, წინასწარ განსაზღვრავს მის უპირობო დასასრულს.