მოსკოვის მზადება აფხაზეთში მომავალი "საპრეზიდენტო" არჩევნებისთვის

               

ოკუპირებული აფხაზეთის "პრეზიდენტ“ რაულ ხაჯინბას, ფაქტიურად, "არჩევის" შემდეგვე (რომელიც ა. ანქვაბის კლანის წინააღმდეგ აჯანყება უფრო იყო) დაუპირისპირდნენ გარკვეული ძალები, რომლებიც 2015 წ. 14 ივლის გაერთიანდნენ „აფხაზეთის ოპოზიციური ძალების ბლოკში“ („Блок оппозиционных сил Абхазии“), რომლის ბირთვს შეადგენს ომის ვეტერანების გავლენიანი პარტია „ამცახარა“. მ. წ. 21 დეკემბერს კი შეიქმნა რესპუბლიკური საზოგადოებრივი ორგანიზაცია „საერთო საქმე“ («Общее дело») (თავმჯდომარე - ვადიმ სმირი, მოადგილე - თენგიზ ჯოპუა), რომელმაც „მესამე გზის“ პრეტენზია დაანონსა და აცხადებს, რომ მას 2019 წ. საპრეზიდენტო არჩევნებში საკუთარი კანდიდატი ეყოლება.
ორგანიზაციას განზრახული აქვს ორი თვის ვადაში გამოაქვეყნოს აფხაზეთის ახალი პოლიტიკური სისტემის შექმნის გეგმა და საზოგადოებას შესთავაზოს წინადადებები აღმასრულებელი ხელისუფლების რეფორმის შესახებ, რაც სამინისტროებისა და უწყებების ოპტიმიზაციას გულისხმობს. ახალი ოპოზიციური ძალა კორუფციასთანაც აპირებს ბრძოლას. 

უკრაინის ეკლესიის ავტოკეფალიის საკითხი

15 დეკემბერს შეიქმნა უკრაინის დამოუკიდებელი მართლმადიდებელი ეკლესია. ახალი ეკლესიის წინამძღოლად აირჩიეს უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის კიევის საპატრიარქოს მიტროპოლიტი ეპიფანე (დუმენკო). მსოფლიო პატრიარქი ბართლომე მას ტომოსს - ავტოკეფალიის შესახებ დოკუმენტს - გადასცემს 2019 წ. 6 იანვარს. ამ პროცესთან დაკავშირებით ჩვენი ეკლესიის პოზიცია ჯერ გაურკვეველია. პატრიარქმა ილია II-მ განაცხადა, რომ უკრაინულ და რუსულ მასალებს შეისწავლიან. არ ჩქარობენ და ეს კარგია. ამასთან, ყველას გვაღელვებსა და გვაინტერესებს, თუ ვის მხარეს იქნება ჩვენი ეკლესიის სინოდი და რა გავლენას იქონიებს ეს ოკუპირებული ტერიტორიების ბედზე და საქართველოს გამთლიანებაზე ზოგადად. ცნობილია, რომ აფხაზეთსა და ცხინვალში ყაჩაღი რუსი მღვდელმთავრები ისედაც ანხორციელებენ კრემლის სპეცსამსახურების დავალებებს: ტაძრებში და სხვაგან ანადგურებენ ქართულ ისტორიულ კვალს, ღიად მხარს უჭერენ და აჯილდოვებენ კიდეც თვითმარქვია სასულიერო პირებს, პრინციპულად არ მოიხსენიებენ ლოცვებში ჩვენს პატრიარქს მთელი მისი ტიტულით, რადგან მათთვის მიუღებელია "მიტროპოლიტი ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთისა"... ვფიქრობ, ახალ და სერიოზულ მამაძაღლობას რუსეთის ოკუპანტი ეკლესია ვერაფერს მოიმოქმედებს. შიში, რომ პუტინი და კირილე აღიარებენ აფხაზეთის ხუთი კაკალი ე. წ. მღვდლის ავტოკეფალიას, ჩემი აზრით, სისულელეა. ამიტომ საქართველოს მართლმადიდებელმა ეკლესიამ მხარი უნდა დაუჭიროს ძველ სლავურ, უკრაინულ მართლმადიდებლობას, რადგან მისი რუსული დიქტატისაგან განთავისუფლება ჩვენს გრძელვადიან ინტერესებშია.

...რადგან ქრისტიანი ქრისტიანსა, რუსის გარდა არვინ მტრობსო!

აფხაზეთის რუსების ტრაგედია

მიუხედავად რუსეთის მიერ აფხაზეთზე სრული სამხედრო-პოლიტიკური კონტროლისა, იქ განლაგებული მრავალი სამხედრო ბაზისა და სპეცსამსახურების მიერ მუდმივი მუშაობისა, ეთნიკურად რუსულ მოსახლეობას იქ ცხოვრება ძალიან უჭირს. ამაზე მეტყველებს თუნდაც სტატისტიკა. თუ 1959 წ. აღწერით მათი რაოდენობა ავტონომიაში შეადგენდა მოსახლეობის 20 % მეტს, 2003 წლისთვის ამ მაჩვენებელმა დაიწია 10,9 %-მდე (23 420), ხოლო 2011 წ. – 9,17 %-მდე (22 077).

რამდენად პარადოქსულად არ უნდა გვეჩვენებოდეს ეს, ოკუპირებულ აფხაზეთში რუსებს სწორედ ეთნიკური ნიშნით ავიწროებენ. ხშირია მათი ძარცვა-ყაჩაღობა, გატაცებები, მკვლელობები. მათ ართმევენ სახლებსა და ბინებს, ქონებას. რუსები ვერ ანვითარებენ ბიზნესს, არ შეუძლიათ უძრავი ქონების შეძენა და ამ სფეროში ლეგალური ინესტირება და ა. შ.