აშანტაჟებს თუ არა რუსეთი ჩვენს საპატრიარქოს

ვრცელდება ინფორმაცია, რომ მართლმადიდებელი ეკლესიების წმინდა და დიდმა კრებამ, შესაძლოა, გააუქმოს მსოფლიო პატრიარქ დიონისე IV-ისა და კონსტანტინოპოლის წმ. სინოდის მიერ ჯერ კიდევ 1686 წ.  მიღებული განკარგულება {რუს. Томос (ბერძნ. τόμος <греч. τέμνω) — «кусок»; «том» от «резать», «делить»}, რომლის მიხედვით, კიევის ეკლესია სრულიად უკანონოდ მოსკოვის საპატრიარქოს შეუერთეს. 
უკრაინაში დღეს მართლმადიდებლები 4 ნაწილად არიან გაყოფილნი, მაგრამ თუ ასე მოხდა, ეს უკრაინის ეკლესიის ატოკეფალიისკენ გადადგმული ნაბიჯი იქნება, რომელიც დიდ დარტყმას მიაყენებს რუსეთის ავტორიტეტშელახულ საეკლესიო ხელისუფლებას და მის ამბიციებს "მესამე რომის" შესახებ.
აქ იმზე არ ვილაპარაკებ, თუ რა პოზიცია უკავია მოსკოვის საპატრიარქოს პუტინის ხელისუფლების მიერ წარმოებულ ომებთან და მის ექსპანსიონიზმთან მიმართებაში, - ეს ცნობილია. მაგრამ ძალიან მაინტერსებს, ეს დიდი საეკლესიო მითქმა-მოთქმა და ორომტრიალი როგორ აისახება საქართველოზე და კერძოდ, აფხაზეთის პრობლემაზე. 

რუსული ენდშპილი საქართველოში

მოსკოვს, ეტყობა, ყელში ამოსდის სოხუმისა და ცხინვალის, განსაკუთრებით "ჩირხინა" აფსუების, ბზუილი და "სახელმწიფოებრიობანას" თამაში (უძრავი ქონების გაყიდვაზე უარს ამბობენ, რუსული ბაზებისთვის გადასახადს ითხოვენ, "Роснефт"-ს სანქციებით ემუქრებიან...). ამასთან, ამ რეჟიმებმა საქართველოზე ზეწოლის ფუნქცია თითქმის დაკარგეს. ოთხოზორიას მკვლელობა, საზღვრის წარამარა გადაწევ-გადმოწევა, ადამიანთა გატაცებები 30 დოლარის საფასურად, გალში ქართულად სწავლის აკრძალვა, ჟენევის დემარშები დევნილების დაბრუნებასთან დაკავშირებით და ა. შ. სტრატეგიულად არაფრის მომტანია. ოკუპანტი, ფაქტიურად, ჩიხშია. ამდენად, ვფიქრობ, კრემლი გადასულია ამ ტერიტორიების სრული შთანთქმის პოლიტიკაზე. ამის ბევრი ნიშანი სახეზეა (რომლებზეც აქ და ამჟამად არ შევჩერდები), მაგრამ ჩვენთან არჩევნების შემდგომი მომავალი გვიჩვენებს, ამ მიმართულებით მოვლენათა განვითარების დინამიკას. იმის გათვალისწინებით, რომ რუსეთი დასავლეთთან სტრატეგიულ ჭიდილში ყველგან აგებს, მოვლენათა განვითარების ეს ობიექტური ტენდენცია, სავარაუდოდ, საქართველოზეც აისახება. მტერი ამას ჭვრეტს და საკუთარ გავლენათა ნიველირების პევენციას ცდილობს. გადახედეთ რამდენი ახალი პროპუსული ე. წ. პოლიტიკური პარტია მოგვევლინა წინასაარჩევნოდ. მამაძაღლი ნაფტალინმოყრილებიც გამოჩნდნენ.
კრემლს ისე გაუჭირდა, რომ ქუდზე კაცი ჰყავს მობილიზებული და ზედაპირზე იმდენი ნაგავი ამოყარა, რომ რენეგატთა და კოლაბორაციონისტთა სიმყრალემ შეაწუხა ხალხი.
გარდამტეხი, მაგრამ არა დრამატული პერიოდი უდგას ჩვენს ქვეყანას. ორსრულ ქალსაც ჰგავს დღეს საქართველო, რომელმაც სოხუმი და ცხინვალი, მშვიდი და ბარაქიანი მომავალი უნდა იმშობიაროს. რუსეთუმეთა სულისმღაფავი ჭუჭყი კი ორსრულის ერთგვარი ტოქსიკოზია მხოლოდ, რომელიც ჩვენი ერთსულოვანი და გულწრფელი აქტიურობით ჩაივლის. დარწმუნებული ვარ, რომ ჩვენ დღეს ვცხოვრობთ რუსული იმპერიული ძალების პარპაშის დასასრულის პერიოდში და ამას როგორც საზოგადოების მოწიფულობა, ასევე ხელსაყრელი საგარეო ფაქტორები განაპირობებენ.

ლაცუზბაიების წარმომავლობის საკითხისათვის

ვინ ვართ ჩვენ, საიდან მოვიდვართ და ვინ იყვნენ ჩვენი წინაპრები? ეს შეკითხვები საუკუნეების მანძილზე აინტერესებდათ ადამიანებს. დღემდე ამ საკითხების გარკვევის ერთადერთ საშუალებასა გენეალოგიის, ისტორიული წყაროების და არქეოლოგიური მასალების შესწავლა წარმოადგენდა. დღეს ამაში გენეტიკური გენეალოგია გვეხმარება. დნმ-ის შესწავლა გვაძლევს საშუალებას, გავარკვიოთ ადამიანების წარმომავლობა, მიგრაციების გზები და ეთნიკური ჯგუფების ურთიერთკავშირები.

აღნიშნული საკითხების შესასწავლად გენეტკური გენეალოგია იყენებს ადამიანის დნმ-ის სამ ტიპს – იგრეკ დნმ-ს (Y-DNA), მიტოქონდრიულ დნმ-ს (mtDNA)და აუტოსომურ დნმ-ს. დღეისთვის გამოყოფილია მამობრივი ხაზის 20 და დედობრივი ხაზის 29 ძირითადი ჯგუფი, რომლებსაც «ჰაპლოჯგუფები» ეწოდება.

შევთანხმდეთ, რომ არ არსებობს ცნება «ქართული გენი» (ისევე როგორც «გერმანული გენი» ან «ჩინური გენი»). თანამედროვე ქართველებში გავრცელებულია ჰაპლოჯგუფები, რომლებიც დამახასიათებელია ახლო აღმოსავლეთის და ანატოლიის რეგიონისთვის.

გენეტიკური მონაცემებით ნათლად ჩანს, რომ ქართველებში ორი ჰაპლოჯგუფი დომინირებს – G2a და J2a.

ჰაპლოჯგუფი G ირანში, ზაგროსის მთების მიდამოებში, დაახ. 30 000 წ. წინ გაჩნდა, ხოლო მისი შვილობილი G2a – 10-12 000 წ. წინ აღმოსავლეთ ანატოლიში ან კავკასიაში. ამჟამად იგი მაქსიმუმს სწორედ ჩრდილოეთ კავკასიასა და საქართველოში აღწევს. ადიღეურ ხალხებში ყველაზე გავრცელებულია ამ ჰაპლოჯგუფის ერთი შტო – G2a3b1.

მეორე დომინანტი ჰაპლოჯგუფი არის J2 და ის, სავარაუდოდ, 18-20 000 წ. წინ გაჩნდა, ხოლო მისი შვილობილი J2a – 12–15 000 წ. წინ. გავრცელებულია მთელს ახლო აღმოსავლეთსა და ხმელთაშუა ზღვის სანაპიროებზე.

გამოქვეყნებული კვლევების მიხედვით, რომელიც ეყრდნობა გვარის ცალკეული წარმომადგენლების Y-DNA (ანუ მამობრივი ხაზის) ტესტის შედეგებს, ლაცუზბაიები მიეკუთვნებიან J2a1b ქვეჯგუფს.

წარმოშობის ადგილად მესაპოტამია ან სამხრეთ ანატოლია მიიჩნევა. მისი ფართო გავრცელება მიგვანიშნებს, რომ ამ ჰაპლოჯგუფის მატარებლები რეგიონის უძველესი ცივილიზაციების წარმომადგენლები იყვნენ, რომელთაც თავიანთი ცოდნა და კულტურა მთელს რეგიონში გაავრცელეს. არსებობს ვარაუდი, რომ თურქეთის სამხრეთით მდებარე გობეკლი-ტეპეს უძველესი რელიგიური კომპლექსის შემქმნელთა უმრავლესობა სწორედ ამ ჰაპლოჯგუფის წარმომადგენელი იყო. 

კავკასიაში J2a ყველაზე მაღალი სიხშირე ქართველებსა და ნახურ ხალხებშია. თუმცა, ქართველებში ამ ჰაპლოჯგუფის დიდი მრავალფეროვნებაა და რამოდენიმე განსხვავებული ქვეჯგუფია გავრცელებული (J2a*, J2a1a, J2a1b, J2a1b1, J2a1k, J2a2*, J2a2a), ხოლო ჩეჩნებსა და ინგუშებში ძირითადად ერთი ტიპი – J2a4b* დომინირებს, რაც იმის მანიშნებელია, რომ უძველეს პერიოდში, რეგიონში შემოსვლის შემდეგ, J2a–ს წარმომადგენლები სწორედ ამიერკავკასიაში დასახლდნენ, სადაც მათ შთამომავლებს ახალი მუტაციები გაუჩნდათ, რომლებიც შემდგომ სხვა რეგიონებში გავრცელდნენ. ამაზე საქართველოში აღმოჩენილი J2a*სიძველეც მეტყველებს.

The truth about the problems in Abkhazia and how to solve them

Abkhazia (Original non-Russian name: Apkhazeti) and South Ossetia (Original, non-Soviet name: Shida Kartli) remain territories occupied by Russia. Both regions are artificially created, soviet-style dictatorships.

They are completely isolated from the rest of the world. No international monitoring or organisations. Instead the regions are full of Russian military and secret services, that keep everything closed and under control. People are being kidnapped and tortured by these structures on a daily basis, often based on ethnic background.

In 1992-1993 and in 2008, Russia organized an ethnic cleansing of Georgians in Abkhazia and South Ossetia. More than 400,000 Georgians were driven out of Abkhazia & South Ossetia and are not allowed to return to their homes until today.

The soviet-style puppet regime of Abkhazia exists only because Russia backs it with military might and financial support. Calls for international recognition conveniently overlook how it was established: through the killing of around 10,000 civilians in the 1990s and the expulsion of more than 300,000 people from Abkhazia over the past two decades.

ვისთვისაა საქართველოს ეკლესია „ხისტი და გამაღიზიანებელი“?

მ. წ. 10 მაისს საქართველოს ეკლესიის წმინდა სინოდმა გადაწყვიტა, რომ არ მიიღოს მონაწილეობა წმინდა და დიდი კრების მუშაობაში, რომელიც 17-26 ივნისს საბერძნეთში უნდა გაიმართოს. 

რამ გამოიწვია ეს?

სინოდის დასკვნით, კრების დღის წესრიგი, თემების განხილვისათვის გამოყოფილი დრო, პროცედურების გაურკვევლობა შეუძლებელს ხდის ტექსტების პუნქტობრივ განხილვას და მათში არსებითი ხასიათის ცვლი­ლე­ბების შეტანას კრების მსვლელობის პერიოდში. არის აგრეთვე, სხვა პრობლემებიც. კრების მომზადებისთვის შექმნილი საერთო მართმადიდებლური სამდივნო იყო პრაქტიკულად უფუნქციო. საქართველოს ეკლესიამ და სხვა ეკლესიებმაც ამის გამო  არაერთხელ  დააფიქსირეს  თავისი პროტესტი.

სამწუხაროა, რომ საქართველოს ეკლესიის წარმომადგენელთა მოთხოვნები მსოფლიო პატრიარქ ბართლომე I-ის წრემ მკვახედ შეაფასა. მათ ჩვენი ეკლესია „ხისტ და გამაღიზიანებელ“ ქცევაში, დიდი და წმინდა კრების ჩატარების საკითხის „ჩიხში შეყვანაში“, „ფუნდამენტალიზმსა“ და „შუასაუკუნეებში დაბრუნების სურვილში“ დაადანაშაულეს. მ. წ. მარტის დასაწყისში კი კონსტანტინეპოლის საპატრიარქოს პროტოპრესვიტერმა გიორგი ცეცისმა ბერძნულ საეკლესიო ამბების სააგენტოს ვებ-გვერდზე „პროვოკატორებიც“  გვიწოდა და განაცხადა, რომ ქართველმა დელეგატებმა მათ „სული ამოხადეს“. ამასთან, წინასწარ მოსამზადებელ შეკრებებზე იმდენად შეურაცხმყოფელად და დამაცირებლად იქცეოდნენ კონსტანტინოპოლის ეკლესიის წარმომადგენლები, რომ სხდომების მუშაობაში საქართველოს დელეგაციის სრულფასოვნად ჩართვის საკითხი კენჭისყრაზეც კი დააყენეს.

ვინ წარმოადგენს აფხაზეთს მსოფლიო საეკლესიო კრებაზე

მ. წ.  25 მაისს საქართველოს საპატრიარქოში გაიმართა წმ. სინოდის მორიგი სხდომა, რომელზე განიხილეს წმინდა და დიდი მსოფლიო საეკლესიო კრებისთვის (რომელიც 16-17 ივნისს გაიმართება საბერძნეთში) მზადების საკითხები. მასზე განისაზღვრა დელეგაციის შემადგენლობა 31 სასულიერო პირის შემადგენლობით კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის ხელმძღვანელობით.

აი, რატომ შეგახსენეთ ეს.

მოგეხსენებათ, რომ ოკუპირებულ აფხაზეთში არსებულ ქართულ მართლმადიდებლურ ტაძრებს დღეს ჭინკები დაპატრონებიან. მათი სახელებია: "აფხაზეთის წმ. მიტროპოლია" და "აფხაზეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის სუხუმ-პიცუნდის ეპარქია". ანუ იქ დარჩენილი მრევლი და სამღვდელოება გაყოფილია და გარდა იმისა, რომ ერთმანეთს ემტერებიან, საქართველოს ეკლესიასაც ებრძვის რუსული ეკლესიის ფარული მხარდაჭერით.

მაგრამ  აქ და ამჯერად თავი დავანებოთ აფხაზეთში არსებულ საეკლესიო პრობლემებს.

                     ამაზე იხ.: მორიგი არეულობა "აფხაზურ" ეკლესიაში  

საინტერესო ისაა, რომ, თურმე, ეს საცოდავი ღვთის მგმობელები წინააღმდეგნი არიან, ილია მეორემ და ჩვენმა საპატრიარქომ მსოფლიო კრებაზე აფხაზეთის სახელითაც ილაპარაკომ. ე. წ. მიტროპოლიის ხელმძღვანელი დოროფეი დბარი იმაზე წუხს, რომ საქართველის საპატრიარქომ ჩვენს დელეგაციაში შეიყვანა ის მღვდელმსახურები, რომლებსაც „აფხაზური“ წარმომავლობა აქვთ, სოხუმელები არიან. ამით, დბარის აზრით, საპატრიარქომ ნომინალურად დაამტკიცა ცხუმ-აფხაზეთის მონაწილეობა საბერძნეთში დანიშნულ კრებაში.

საფეხბურთო სეპარატიზმი

ახლახან (28 მაისი-6 ინვისი) ოკუპირებულ აფხაზეთში ჩატარდა ფიფას მიერ არაღიარებული ტურნირი ფეხბურთში, რომელსაც „მსოფლიო ჩემპიონატი“ დაარქვეს. ამ ღონისძიების ორგანიზატორი იყო ე. წ. ConIFA (დამოუკიდებელ საფეხბურთო ასოციაციათა კონფედერაცია), რომელიც 2013 წ. შეიქმნა და სხვადასხვა ქვეყანაში მცხოვრებ ეთნიკურ უმცირესობათა თუ ავტონომიათა თვითორგანიზებულ გუნდებს აერთიანებს, რომლებიც საკუთარ თავს ნაკრებებს ეძახიან. სხვადასხვა მონაცემებით, ამ ორგანიზაციაში 12-დან 33 წევრია. წყარიებში მის შტაბ-ბინად მითითებულია შვედეთის ქ.  ლულეო. პრეზიდენტია ვინმე პერ ანდერს ბლინი, ხოლო ვიცე-პრეზიდენტი, შვედეთში აფხაზური დიასპორის ხელმძღვანელი დიმიტრი ფაღავა. მათ ღარიბ საიტზე რაიმე ხელშესახებ ინფორმაციას ვერ იპოვი. 

ეს „საფეხბურთო სეპარატიზმი“ 2014 წ. დაიწყო შვედეთის ქ. დებრენეცში, სადაც ტარდებოდა იქ მცხოვრები 17 ათასიანი უმცირესობის - საამის ეთნო-კულტურული დღესასწაული და მას დაამთხვიეს საფეხბურთო ფესტივალიც. მონაწილეობდა 12 გუნდი და ჩემპიონი გახდა ნიცის საგრაფო. მაშინ აფხაზური და ოსური გუნდები შვედეთში ვერ ჩავიდნენ, რადგან ამ ქვეყნამ მათ ვიზებზე უარი უთხრა.

პასუხი დეპუტატ ნ. მგალობლიშვილს ოკუპატზე მომუშავე აფხაზისაგან

ახლახან გამოქვეყნდა აფხაზეთის ა/რ უმაღლესი საბჭოს დეპუტატის ნ. მგალობლიშვილის პატარა პოლიტიკური ტექსტი იმაზე, თუ როგორი თავდადებით ზრუნავს ეს სტრუქტურა ქვეყნის გამთლიანებაზე და რამხელა მნიშვნელობას ანიჭებს ამისთვის აფხაზეთის კონსტიტუციაში ცვლილებების შეტანას. 

არ დაგვავიწყდეს, რომ ბ-ნი მგალობლიშვილი, არც მეტი და არც ნაკლები, ამ საბჭოს დეოკუპაციის და საერთაშორისო კავშირების კომისიის თავმჯდომერეა (განათლება და კულტურა რა მოსატანოია) და, ცხადია, განსაკუთრებულად ევალება წინა ხაზზე დგომა და მინიმუმ, პ. ზაქარეიშვილის უწყების კარის, კარგი გაგებით, მუდმივი ატალახება. მაგრამ მას და მისი კოლეგების უმრავლესობას სად სცალიათ დეოკუპაციისთვის ან, საჭიროების შემთხვევაში, ცენტრალურ ხელისუფლებასთან ოპონირებისთვის?! ჩვენ მაინც არავინ არაფერს გვეკითხებაო და შორიდან მომზირალი ბრძენის პოზა აქვთ მორგებული. ამიტომაც აფხაზთა კრება ამოუჩემებიათ.

რუსეთი - შაგრენის ტყავი

ვიღაცამ თქვა, რუსეთი მხოლოდ იმ საზღვარს აღიარებს, რომლის ორივე მხარეს აკონტროლებსო. რუსს რომ ჰკითხო, რად უნდა ამდენი ტერიტორია, რომელიც ძირითადად უკაცრიელია, დანაწევრებით ვერაფერს გიპასუხებს. რუსებს მტაცებლებსაც ვერ შევადარებთ, რადგან ზომას ინსტიქტი კარნახობს და იმდენს მოინადირებენ, რამდენიც დღეს და ახლა სჭირდებათ. აი, რუსეთის ექსპანსიასა და მუხანათობას კი საზღვარი არა აქვს. მათ არ იციან, რისთვის სჭირდებათ ის სივრცე, რომელსაც ბუნებრივი ნამატით ვერ ითვისებენ და რომელშიც ვერ ვითარდებიან. გადახედეთ ციმბირსა და შორეულ აღმოსავლეთს, შეხედეთ არქტიკას და ა. შ.

თუ ვინმე იტყვის, რომ რუსი ამ უკიდეგანო სივრცეებიდან ბუნებრივ რესურსებს ქაჩავსო, მართალი იქნება, მაგრამ, ჯერ ერთი, არაეფექტურად და, მეორე, რას ხმარდება მიღებული მოგება? ისევ ახალი ტერიტორიების უაზრო დაპყრობას ან მსოფლიო პროლეტარული რევოლუციებზე ფიქრს; შესაბამისად, ჯარის შენახვასა და იარაღის წარმოებას. ამიტომ რუსეთის მოსახლეობის სოციალური ყოფა საუკუნეების მანძილზე ოდნავადაც არ გაუმჯობესებულა. წინა საუკუნეებისგან განსხვავება გარეგნული და ფასადურია. რუსს დღეს კონსტიტუციაც აქვს, ის არჩევნებსაც ატარებს, სასამართლო სისტემის მაგვარიც შექმნა და ა. შ. რაღაც საცხოვრებელიც გააჩნია, ტელევიზორი, სმარტფონი, მაცივარიც უდგას... შიმშილითაც არ კვდება და არაყსაც წრუპავს, მაგრამ უფლებრივად და ეკონომიურად ისეთივე холоп-ია, როგორიც ვარიაგი რიურიკების დროს. ეს კი მისი მსოფლმხედველობრივი კონსტრუქციის განმაპირობებელია. რუსი მენტალურად დღესაც ყაჩაღი მათხოვარა, რომელსაც ფოთის პორტიდან "ტრაფეინი" უნიტაზები გააქვს და ჟურნალისტმა თენგიზ გოგოტიშვილმა ჯიბეში ნაქურდალი ვერცხლის კოვზი უპოვა (2008 წლის ომის კადრები).