მისცემენ თუ არა ქართველებს საკუთარი სახლების ყიდვის უფლებას?!

ჩემი სახლი სოხუმში. 2014 წ. ფოტო.

ცნობილია, თუ როგორი მწვავე დისკუსიაა სოხუმში გამართული უძრავი ქონების უცხოელებზე გაყიდვასთან დაკავშირებით. აფსუა საზოგადოება მკვეთრად უარყოფითად ეკიდება საცხოვრებელი ფონდის გასხვისებას, ხოლო მიწის ნაკვეთების გაყიდვის შესაძლებლობას საერთოდ გამორიცხავს. მათ კარგად ესმით, რომ მყიდველები, ძირითადად, რუსეთის მოქალაქეები იქნებიან, რადგან სხვა არავინ ჩადებს კაპიტალს ოკუპირებულ ტერიტორიაზე. ქონების შედარებითი სიიაფის გამო, ზღვის მოყვარული კლიენტები კი მრავლად გამოჩნდებიან.

აფსუებს დემოგრაფიული ექსპანსიის ეშინიათ, თუმცა, არც დღეს აქვთ ამ თვალსაზრისით კარგად საქმე, რადგან (მიუხედავად ხელოვნურად გაბერილი ციფრებისა) ისინი რეალურად უკვე უმცირესობაში არიან, მაგ., სომეხ მოსახლეობასთან მიმართებაში.

Систематичность и массовость преступных деяний в Абхазии

"Грузинам уже здесь не жить, в Абхазии. Они могут только умирать".  

По замыслу Москвы и лидеров апсуа сепаратистов, в Абхазии надо было осуществить массовое уничтожение части грузинского населения и изгнание из региона остальных с помощю кровавого террора и насильственной депортации. 

"Вопрос (начала конфликта), как это не парадоксально - этнический. Это вопрос о том, о чем болит голова гудаутских экстремистов - этнической чистке собственного региона. Мы говорим не только о депортации и насильственном перемещении лиц, но и физическом уничтожении лиц грузинской национальности, которые составляют там, в силу объективных обстоятельств, большинство населения" (из показаний М. Демьянова, CM.1Y, 4).

კავკასიელ ხალხთა დეპორტაციის მსხვერპლთა ხსოვნის დღის გამო

«Чеченцы — это же все бандюги, понимаешь» (Борис Ельцин)

«Хороший чеченец – мертвый чеченец. По Чечне надо нанести ядерный удар и превратить ее в одну черную яму» (Владимир Жириновский)

«В Чечне необходима тактика выжженной земли, а всех чеченцев депортировать» (журналист Сергей Доренко)

შეიძლება ითქვას, რომ რუსეთის პოლიტიკური ისტორია, დიდწილად, ხალხთა ეთნიკური წმენდისა და გენოციდის ისტორიაა. განსაკუთრებული სიმძაფრით ეს შეეხო კავკასიას და ამის მიზეზი აქაური ხალხების მიერ გაწეული გმირული წინააღმდეგობაა. XIX ს. კავკასიის ომს მრავალი ხალხის ფიზიკური განადგურება და დეპორტაცია მოჰყვა.

ჩვენ გვეამაყება, რომ სწორედ დამოუკიდებელი საქართველო გახდა პირველი სახელმწიფო მსოფლიოში, რომელმაც ოფიციალურად აღიარა ჩერქეზთა გენოციდი (პარლამენტის 2011 წ. 20 მარტის რეზოლუცია).

რუსეთის საბჭოთა იმპერიის მშენებლობის დროს, ცხადია, გაგრძელდა მილიონობით უდანაშაულო ადამიანის დევნა და განადგურება. რეპრესიებს ვერ გადაურჩა ვერც ერთი ერი, პოლიტიკური თუ სოციალური ჯგუფი.

Abkhazia i Sochi: korni konflikta 1918-1921: History, Eastern Europe, Middle East (Russian Edition)

This book is about the roots of one of the conflicts in what is now a strategically important area of the world – the Caucasus. It provides detailed analysis of the military, political and diplomatic struggle for Abkhazia and Sochi in 1918-1921 between Russia and Georgia (temporarily Sovietised in 1921-91) and examines the major processes that fuelled the ethnic hatred in the region. This region is one of those hot spots where polar ideologies and economic interests of major powers collide, but which somehow gets neglected by politicians and the media, leaving the small nations involved in the conflict at the mercy of their powerful and ambitious neighbour – Russia. The recent Russian-sponsored ethnic cleansing in Abkhazia is a grim reminder of how important it is to understand the volcanic forces that may explode the region, with dire consequences for the whole world. This work concentrates only on one little-known episode of regional history – the dramatic events that took place in 1918-21 in Abkhazia and the Black Sea Riviera (the Sochi district of the Black Sea province). It demonstrates that the artificial "Abkhazian separatism" had been created and exploited by outside forces
(the Ottoman Empire, the Bolshevik Russia and the anti-Bolshevik Russian “White movement”) that were interested in the acquisition of the territory of Abkhazia in order to gain control over the whole South Caucasus. At the same time, despite their mutual bitterness, both Red and White Russian leaders demonstrated a striking unanimity on the question of the status of Abkhazia and the Sochi district.

Некоторые аспекты национально-освободительного движения в Абхазии

 

Первый митинг в Сухуми. 3.12.1988 г.

В Абхазии легальная борьба за независимость Грузии началась с 1988 г., когда была создана абхазская организация Общества Ильи Чавчавадзе (Вова Векуа, Сосо Адамия, Нугзар Мгалоблишвили, Темур Лодкипанидзе, Борис Какубава, Малхаз Патарая, Вахтанг Чания, Рамаз Куправа, Абесалом Микеладзе, Дима Джаиани, Давид Лацузбаиа...). Организация выпускала самиздат — газету «БЕДИА». Через эту организацию граждане в первые получили возможность относительно свободно выразить свое мнение по многим общегрузинским проблемам, к сепаратизму и т. д., что для привилегированной апсуа номенклатуры стало шоком. Привыкшие в период т. н. хрущевской оттепели безоговорочной поддержки Москвы, они не могли предположить, что грузины посмеют заговорит о сойх законных национальных и гражданских правах. 

ОБЩЕСТВО ИЛЬИ ЧАВЧАВАДЗЕ 3 декабря 1988 г. в Сухуми организовала первый за советскую историю Грузии митинг. Он был посвящен обсуждению т.н. «Абхазского письма», направленного 17 июня 1988 г. Президиуму 19-ой конференции КПСС группой апсуа сепаратистов-интеллигентов. В письме они требовали обсудить вопрос о непосредственном подчинении Абхазской АССР союзным властям, т. е. отделения от Грузии. Митинг неформалов отнюдь не носил антиапсуийский характер. На нём это письмо ими было оценено как провокация Москвы. 

სოხუმის უნივერსიტეტის გამო

აფხაზეთის სახელმწიფო უნივერსიტეტის შენობა სოხუმში

სოხუმის დევნილი უნივერსიტეტის გარშემო საზოგადოებაში ამ ბოლო დროს გარკვეული ვნებათაღელვა შეიმჩნევა, რაც ადმინისტრაციის ხელმძღვანელის (კანცლერის) არჩევნებს უკავშირდება. მანამდეც შეგვახსენა თავი ამ სასწავლებელმა, როცა სტუდენტებმა აუდიტორიიდან გააძევეს ერთ-ერთი ლექტორი ოკუპანტი რუსეთის მიმართ ლოიალობის ბრალდებით (ნ. კერესელიძის НТВ-ს ოინები), რასაც მჯდომარე აქციებიც კი მოჰყვა. თავისთავად პროფესორ-მასწავლებელთა და სტუდენტთა აქტიურობაში, ჩვენი აზრით, დასაძრახი არაფერია. უფრო, პირიქითაც. მაგრამ აქ სხვა პრობლემაზე გვინდა მოგახსენოთ, რამეთუ ზემოაღნიშნული ქვემოთ ნათქვამის ნაწარმოებია.

მრავალი ჩვენგანი ვამაყობთ, რომ აფხაზეთის უნივერსიტეტის გაზრდილები ვართ და სამშობლოს სიყვარული იქ გვასწავლეს. დიახ, ამას იქ ასწავლიან ოჯახთან ტანდემში! მაგრამ მხოლოდ ეს გასაგები ემოცია არა ჩვენი უნივერსიტეტით დაინტერესების მიზეზი.

სოხუმის უნივერსიტეტი არაა "ჩვეულებრივი" უმაღლესი სასწავლებელი და, უკამათოა, რომ მას განსაკუთრებული დატვირთვა აქვს შეძენილი აფხაზეთის ტრაგედიის გამო.

საოკუპაციო რეჟიმი და ქართველთა უფლებები

მოსკოვის 1994 წ. 4 აპრილის ოთხმხრივი შეთანხმება „ლტოლვილთა და ადგილნაცვალ პირთა ნებაყოფლობითი დაბრუნების შესახებ“ {ხელს აწერდნენ: ა. კავსაძე (საქართველო), ს. ჯინჯოლია (სოხუმის რეჟიმი), ბ. პასტუხოვი (რუსეთი), ხ. ამუნატეგი (გაერო)} გახდა პირველი დოკუმენტი, რომელმაც, ფაქტიურად, აუკრძალა 1992-1993 წწ. ომის ვეტერანებს აფხაზეთში არა თუ დაბრუნება, არამედ იქ ტურისტად ჩასვლაზეც ფიქრიც კი (დოკუმენტის მე-3 მუხლის „გ“ პუნქტი). მაშინ მრავალმა ჩვენთაგანმა გააპროტესტა ამგვარი ჩანაწერი, მაგრამ უშედეგოდ.

სასაცილოა იმაზე ლაპარაკი, რომ ვ. არძინბას პირობებში მეომრები იქ თავდახრილი ჩასულიყვნენ, მაგრამ ამას სამართლებრივი მხარე ხომ ჰქონდა?!

დღეს უკვე „დამოუკიდებელი“ აფხაზეთი ღებულობს კანონს «О правовом положении иностранных граждан в Республике Абхазия», რომელშიც აფხაზეთში დაბრუნება ან ჩასვლა ეკრძალებათ იმათ, ვინც: «учавствовал в боевых действиях против Республики Абхазия (…), либо оказывал содействие оккупационному режиму» (მუხლი 9 და 11).

Georgian Historical-cultural heritage in Abkhazia

In Abkhazia (Georgia), from the IX to the XIX centur, the official language and only language of writter communication was Georgian. The first kings of Abkhazia called themselves sovereigns but considered their properti aparl of Georgia. This is apparent through numerous Georgian inscriptions left by Abkhazian Kings not only in Kartli and Imereti, but also in Abkhazia (for example, the inscription in Village Sjgkhua, Gudauta District).

 

Stratfor - ნაკლებსავარაუდოა რუსეთის არსებული სახით გადარჩენა

კანადური სადაზვერვო და კონსალტინგიური ორგანიზაცია Stratfor-ი ყოველ 5 წელიწადში ერთხელ აქვეყნებს გეოპოლიტიკურ კვლევას მსოფლიოს მომავალი ათწლედის შესახებ. გასაგები მიზეზების გამო, ჩვენთვის საინტერესოა რუსეთის შესახებ გაკეთებული პროგნოზები.

Stratfor-ის სპეციალისტები მიიჩნევენ, რომ ნაკლებსავარაუდოა რუსეთის არსებული სახით გადარჩენა. მისი უუნარობა, ენერგორესურსებისგან მიღებული მოგება აქციოს მდგრად ეკონიმიკად, ამ ქვეყანას ენერგომატარებლების ფასებზე დამოკიდებულს ხდის და თავს ვერ დაიცავს ამ საბაზრო პროცესებისგან. რუსეთის ფედერაციის სტრუქტურის გათვალისწინებით, როცა ექსპორტისგან მიღებულ მოგებას ცენტრალიზებულად მოსკოვი ანაწილებს, რეგიონებს არათანაბარი წილები შეხვდებათ.

ბადრი გოგია: მიდის საინფორმაციო ომი და დიდი ანგარიშით ვაგებთ

პარიზში მოღვაწე ქართველმა, ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორმა, ბადრი გოგიამ ერთი თვის წინ ღია წერილით მიმართა  აფხაზეთის ა/რ მთავრობის მოვალეობის შემსრულებელ  ვ. ყოლბაიას, მინისტრ დ. ჯაიანსა და სოხუმის უნივერსიტეტის რექტორს ჯ. აფაქიძეს თბილისში "ანტიპროპაგანდის ცენტრის დაარსების" თაობაზე, სადაც გულისტკივილით აღნიშნა, რომ უცხოეთში ქართულ პროპაგანდას შველა უნდა. აქ არ შევუდგებით საკითხის მნიშვნელობაზე ზედმეტ ქაქანს და შემოგთავაზებთ იმ პრობლემათა და თემათა მოკლე ჩამონათვალს, რომლებზეც მეცნიერი რუსულ, ინგლისურ, ფრანგულ, გერმანულ, ბერძნულ, თურქულ, სომხურ, აფსუა და ოსურ ენებზე) პასუხების გაცემას აუცილებლად მიიჩნევს. 

ერევნის "არარატი" - საქართველოს მთლიანობისთვის ბრძოლის წინა ხაზზე

სომხეთი რომ აფხაზეთის დამოუკიდებლობას არ აღიარებს, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ჩვენზე ამოსდის მზე და მთვარე. ამაში დასარწმუნებლად (თუ ვინმესთვის აუცილებელია ეს) შორეულ წარსულში ქექვა არა საჭირო და აფხაზეთიში ომის დროს სომხური ბატალიონების მიერ ჩადენილი დანაშაულობები კმარა, როცა მათ ქართველთა გენოციდსა და ეთნიკურ წმენდაში მიიღეს აქტიური მონაწილეობა, რაც სომხეთის მთავრობამ არა თუ არ დაგმო მაშინ, არამედ არაოფიციალურად ხელსაც უწყობდა. 

აქ იმაზეც არ ვილაპარაკებთ, თუ როგორ და რამდენი ხანია სომხები საქართველოში და, კერძოდ, აფხაზეთში ატარებენ არმენიზაციის პოლიტიკას, რომელშიც აქტიურად არის ჩართული სომხეთის ეკლესია. აქ არც დიდი ილიას „ქვათა ღაღადს“ შეგახსენებთ. 

ფეხბურთი გვაინტერესებს.